Depingo ergo sum, έλεγαν οι αρχαίοι Λατίνοι.
Ή μάλλον θα μπορούσαν να έλεγαν, ή θα μπορούσαν να είχαν πει. Ξέρετε, η χρήση μιας νεκρής γλώσσας για να περιγραφεί μια ζωντανή πραγματικότητα είναι μερικές φορές ο μοναδικός τρόπος να περάσουν κάποια πράγματα τα οποία δεν μπορούν να περάσουν αλλιώς. Πού να περάσουν; Ποια πράγματα; Α, μα μην τα θέλετε κι όλα έτοιμα και μασημένα!
Scripta Volant!
Αυτό δεν το έλεγαν οι αρχαίοι Λατίνοι, αλλά δεν έχει καμία σημασία. Άλλωστε το έχω ξαναγράψει και στην προηγούμενη επικαιρότητα και αλλού, χωρίς να έχω κάνει λάθος στην διατύπωση.
Ξέρετε, ένα ουσιώδες μέρος της διαδικασίας της Ομοιόστασης εξαρτάται από αυτό που στη Χύτρα Ταχύτητας ονομάζω Μεγάλη Καταγραφή. Τι είναι αυτό πάλι; Α, είπαμε, μην τα θέλετε όλα έτοιμα και μασημένα.
Ξέρετε τι είναι η ViconRevue; Θα μπορούσα να σας αφήσω να σκεφτείτε να googlίσετε τη λέξη, αλλά να και κάτι έτοιμο (αν και όχι μασημένο).
Η ViconRevue είναι «μια φωτογραφική μηχανή τόσο ελαφριά που να κρεμιέται άνετα από το λαιμό και τόσο εύχρηστη ώστε να απαθανατίζει αυτόματα ένα καρέ ανά 30 δευτερόλεπτα…. Μπορεί κυριολεκτικά να αποτυπώνει κάθε στιγμιότυπο της ζωής αυτού που τη φοράει.
Με τη βοήθεια ενός επιταχυνσιόμετρου και κάποιων αισθητήρων η μηχανή ‘καταλαβαίνει’ από μόνη της πότε ο χρήστης βρίσκεται σε ένα νέο περιβάλλον –για να τραβήξει μια σειρά από φωτογραφίες- ενώ χάρη στον υπέρυθρο ανιχνευτή της είναι σίγουρο ότι θα απαθανατίσει οποιονδήποτε βρεθεί μπροστά από το φακό της». (Καθημερινή 8.11.2009).
Κάτι σαν τον Άγγελο Καταγραφέα ένα πράμα…
Ξέρουμε (ή νομίζουμε ότι ξέρουμε) το You Tube, ξέρουμε (ή νομίζουμε ότι ξέρουμε) τι θα πει peep culture, oversharing κι ένα σωρό άλλοι νεολογισμοί που ξεπηδούν ταχύτερα απ’ όσο μπορεί κανείς να τους αφομοιώσει. Αυτό που δεν ξέρουμε (αλλά νομίζουμε ότι ξέρουμε) είναι οι επιπτώσεις στην ίδια την Ομοιόσταση της Συναινετικής Πραγματικότητας. Τώρα θυμήθηκα και τι έλεγε μια μαθήτρια Λυκείου πριν μερικά χρόνια, κάτι που είχα γράψει σε μια παλιά Επικαιρότητα .
«Καμιά φορά είναι σαν να υποκαθιστάς τις αναμνήσεις σου γράφοντάς τα όλα στο κινητό. Τα γράφεις και ξενοιάζεις. Δεν τα κρατάς μέσα σου. Μου έχει τύχει να κοιτάζω βίντεο και να μην μπορώ να θυμηθώ από πού είναι. Να είναι σαν ξένο. Δεν είχα καμία ανάμνηση γύρω απ’ αυτό. Δεν μου άρεσε καθόλου αυτή η διαπίστωση» (από το «Κ» της Καθημερινής, 26.11.2006).
Depingo ergo sum, είπαμε…
Άραγε εκείνο το ρημάδι το δέντρο που σωριάζεται καταγής ενώ δεν υπάρχει κανείς να το δει (και να το καταγράψει) υπάρχει άραγε;
Depingo ergo mundus talis est…
Στο βιβλίο Τετέλεσται ο συγγραφέας Δημοσθένης Κούρτοβικ αφιέρωσε μια ενότητα σε μία (όχι και τόσο) παράξενη και (όχι και τόσο) παλιά συνήθεια να απαθανατίζονται φωτογραφικά οι άνθρωποι καθώς περπατούσαν στους δρόμους των πόλεων, η οποία παρατηρήθηκε «λίγα χρόνια πριν και μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου…
Πλανόδιοι φωτογράφοι διάλεγαν μέσα στο πλήθος ένα διαβάτη και τον φωτογράφιζαν στα γρήγορα, συνήθως εν αγνοία του. Έπειτα του ζητούσαν μια προκαταβολή και του έδιναν την κάρτα τους για να περάσει να παραλάβει τη φωτογραφία του… Στους περισσότερους θα πρέπει να άρεσε, αν κρίνουμε από τη συχνή παρουσία τέτοιων φωτογραφιών του δρόμου σε προσωπικά λευκώματα».(Καθημερινή 27.3.2010)
Η συνήθεια αυτή τελικά απαγορεύτηκε, αλλά είναι ενδεικτική μιας διαχρονικότητας που εκφράζεται στην εκάστοτε ‘τεχνοσφαίρα’ της εκάστοτε Συναινετικής Πραγματικότητας με διαφορετικό τρόπο. Σήμερα βέβαια τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά.
Άραγε προτού εφευρεθεί το έγχρωμο φιλμ, ο κόσμος ήταν ασπρόμαυρος;
Άραγε προτού εξελιχθούν οι μέθοδοι τοπογραφίας και χαρτογράφησης, οι παλιοί «κακότεχνοι» χάρτες απεικόνιζαν την «πραγματική» γεωγραφία;
Άραγε πού κρύφτηκαν τα Οριακά Φαινόμενα στην Εποχή του Απομαζικοποιημένου Big Brother;
«Τα παιδιά ηλικίας από 8 έως 18 ετών δαπανούν περισσότερες από επτάμιση ώρες ημερησίως μπροστά [στο κινητό, τον υπολογιστή ή την τηλεόραση] χωρίς σε αυτόν τον χρόνο να έχει συνυπολογιστεί η μιάμιση ώρα καθημερινά που δαπανούν στέλνοντας μηνύματα ή το ημίωρο που μιλούν στο κινητό τους» ((Καθημερινή 22.1.2010).
Η έρευνα αφορά τις ΗΠΑ, αλλά μη νομίζετε ότι είναι διαφορετικά τα πράγματα αλλού. Η ουσία είναι ότι «τα συμπεράσματα της μελέτης προκάλεσαν σοκ στους ερευνητές οι οποίοι το 2005 είχαν καταλήξει ότι ήταν αδύνατο να αυξηθεί η χρήση αυτών των μέσων».
Άραγε αυτοί οι πιτσιρικάδες κάνουν cloudspotting;
«Για μένα το ενδιαφέρον στα σύννεφα έγκειται στο ότι τα πιο υπέροχα, τα πιο θαυμαστά πράγματα μπορεί να είναι μπροστά σου –ή, σε αυτή την περίπτωση από πάνω σου- κι όμως τα θεωρούμε τόσο δεδομένα που τελικά στεκόμαστε από κάτω τους σαν τυφλοί». (Καθημερινή 16.8.2009)
Τάδε έφη Gavin Pretor Pinney, συγγραφέας του βιβλίου Οδηγός του Ανέμελου Παρατηρητή των Νεφών και ιδρυτής της Εταιρείας Θαυμασμού των Νεφών.
Σύννεφα στον ουρανό… Χμμ... Κάτι σαν πελώρια τεστ Rorschach, κάτι σαν καμουφλάζ, κάτι αποδεκτό, πάγκοινο και πανταχού παρόν που μπορεί να κρύβει πίσω του κάτι μη αποδεκτό, σπάνιο και δυσεύρετο.
Double vision. Όχι η πάθηση, ούτε κι εκείνο το παλιό κομμάτι των Foreigner, αλλά κάτι που έλεγε κάποτε ο Ουίλλιαμ Μπλέηκ: May God us keep From Single vision and Newton's sleep
Άραγε πού κρύφτηκαν τα Οριακά Φαινόμενα στην Εποχή του Απομαζικοποιημένου Big Brother;
Ναι, έχω υπόψη μου πολλά πράγματα, έναν ολόκληρο χείμαρρο από στοιχεία και οριοθετήσεις –και όπως έχω ξαναγράψει εδώ, μερικές σταγόνες από τον χείμαρρο αυτό βρίσκουν το δρόμο τους σε γωνίες αυτής της «στήλης». Μάλλον κάποια στιγμή ο υδατοφράχτης θα σηκωθεί (ή θα σπάσει). Όλα στον καιρό τους όμως. Σαν τον κολιό τον Αύγουστο.
Διάφορα πράγματα πλανιούνται τώρα τελευταία στον ουρανό. Εκτός από τα σύννεφα έχουμε αφρικανική σκόνη και ισλανδική τέφρα. Και άλλα, πιο άυλα. Όπως η "τέφρα του μίσους" που λέει ο Νίκος Δήμου στο blog του (6.5.2010)
«Διαβάζω μηνύματα αγανάκτησης και οργής – μόνο που στρέφονται το ένα εναντίον του άλλου και όλα εναντίον όλων. Πώς φτάσαμε εδώ; Πώς γίναμε μία κοινωνία μίσους; Ο καθένας κουβαλάει στο νου του μία άλλη εικόνα της πραγματικότητας, ποτισμένη με έχθρα και φθόνο. Οι ερμηνείες συγκρούονται, οι αιτιολογίες αναιρούν η μία την άλλη. Η αλήθεια του ενός είναι το ψέμα του άλλου. Όλοι είναι σίγουροι για την άποψή τους. Αυτός που πιστεύει ότι η κρίση είναι τεχνητή – μία συνωμοσία των ισχυρών – ζει σε άλλον κόσμο από εκείνον που την θεωρεί πραγματική».
Βρεεεεεεε, πώς γίναμε έτσι; Μην ανησυχείτε, πρόκειται για αναμενόμενο φαινόμενο στη Χώρα της Εμβροντησίας και της Συλλογικής Διπολικής Διαταραχής όπως επισημαίνει θαυμάσια ο πάντα οξυδερκής Πάσχος Μανδραβέλης.
«Σε μια χώρα με 26 εφημερίδας πανελλαδικής κυκλοφορίας και 10 κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας το ‘'διάστημα προσοχής' (attention span) μειώνεται. Για να υπάρχει ελπίδα μέσα στο θόρυβο -που η ‘ελληνικού τύπου πολυφωνία’ αναγκαστικά δημιουργεί- οι κραυγές, είτε διθυραμβικές, είτε πανικού, πρέπει να είναι πιο δυνατές. Ο ανταγωνισμός γίνετια μια σπειροειδής διαδικασία… αυτό με τον καιρό οξύνεται με αποτέλεσμα να εμφανίζει η χώρα χαρακτηριστικά διπολικής διαταραχής». (Καθημερινή 13.6.2010)
Α, ναι, πέρασε και η Ημέρα Περιβάλλοντος και εν αναμονή για τις φετινές πυρκαγιές είναι ενδιαφέρον να δούμε κάποια πράγματα σχετικά με το πραγματικό οικολογικό πρόβλημα της Ελλάδας εδώ και για κάποια “alien species” που εισβάλλουν στο σύστημα ωθώντας το στην κατάρρευση. Κάτι δηλαδή σαν τα Οριακά Φαινόμενα και την Ομοιόσταση, αλλά ο παραλληλισμός σταματά εκεί επειδή υπάρχει μια τεράστια διαφορά (σε πρώτο επίπεδο βεβαίως, γιατί υπάρχουν πάρα πολλά άλλα επίπεδα).
Θυμάστε την Εποχή του Υδροχόου; Όχι; Δεν πειράζει γιατί, ξεκίνησε η Ανθρωπόκαινος Εποχή. Το είχα ξαναγράψει αυτό παλιά. Αλλά μην στενοχωριέστε, θα την ξεχάσετε κι αυτήν. Οι μπούρδες, τα αναίσχυντα ψέματα και οι μισές αλήθειες, που σας ταΐζουν τα ΜΜΕ, προκαλούν εκτός των άλλων, και παράλυση της κριτικής σκέψης. Αλλά έτσι παίζεται το παιχνίδι…
Είναι και η Συλλογική Αμνησία στη μέση…. Αλλά ας μην δαγκώσουμε μεγαλύτερη μπουκιά από αυτή που μπορούμε να μασήσουμε.
Βρέθηκε λέει και υποθαλάσσια περιοχή ίσαμε την Ελλάδα ζωή να’χει, που καλύπτεται από γιγάντια βακτήρια στο βυθό του ωκεανού έξω από τη Χιλή. (New Scientist 21.4.2010) Σύμφωνα με τις νεότερες απόψεις, τα βακτήρια μπορεί να αποτελούν μέχρι και το 90% της βιομάζας των ωκεανών και ίσως τελικά να υπάρχουν ένα δισεκατομμύριο έμβια είδη στη Γη, δέκα φορές περισσότερα απ’ όσο υποψιαζόμαστε προηγουμένως.
Και μέσα σε όλα τα άλλα, έρχονται και οι εξωγήινοι. «Τι έχουν πάθει λαμπροί εκπρόσωποι της επιστημονικής κοινότητας και όλο φέρνουν τελευταία την κουβέντα στους εξωγήινους; Είναι απλώς η τάση τους να κινούν το ενδιαφέρον ή υπάρχουν στοιχεία που τους ωθούν να σκύψουν με σοβαρότητα επάνω σε ένα ζήτημα το οποίο θεωρείται λίγο-πολύ ‘φαιδρό’;» (Το Βήμα, 9.5.2010) Α, μα κάτι θα ξέρουν αυτοί. Άσε που «οι εξωγήινοι υπάρχουν και ζουν ανάμεσά μας, μεταμφιεσμένοι σε ανθρώπους. Τουλάχιστον αυτό πιστεύει το 20% του πληθυσμού, σύμφωνα με παγκόσμια δημοσκόπηση… που πραγματοποιήθηκε σε 23.000 ενήλικες από 22 χώρες» (8.4.2010, enet.gr)
Προφανώς κάτι κινείται στον άξονα y, ξέρετε εκείνο το τριαξονικό σύστημα που ορίζει τις συντεταγμένες της Συναινετικής Πραγματικότητας. Αλλά όπως είπε κι ο Στήβεν Χώκινγκ, «αντί να προσπαθούμε να έρθουμε σε επαφή με εξωγήινες μορφές ζωής, θα έπρεπε να αποφύγουμε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. ‘Πρέπει να κοιτάξουμε τους εαυτούς μας και να δούμε ότι οι μορφές ζωής με νοημοσύνη μπορεί να εξελιχθούν σε κάτι που δεν θα θέλαμε να γνωρίσουμε’ πρόσθεσε».(in.gr 25.4.2010).
Δεν μπορεί, κάτι θα ξέρει αυτός. Εγώ απλώς αναρωτιέμαι τι επιχρυσωμένες, ξαναζεσταμένες, πολυμασημένες κοινοτυπίες σας σερβίρουν (κι εσείς τις χάβετε πληρώνοντάς τις για χαβάρι Κασπίας) .
Απλώς αναρωτιέμαι αν τελικά ο Χώκινγκ θα ήταν τόσο διάσημος αν δεν ήταν ο νεκροζώντανος που είναι. Αλλά δεν είναι πολιτικά ορθό να κάνουμε τέτοιες σκέψεις, έτσι δεν είναι;
Ακόμα και φέτος, τη Χρονιά που Ήρθαμε σε Επαφή
Σε ένα άλλο σύμπαν βέβαια.
Αλλά για το genius temporis (άντε πάλι με τα Λατινικά!) θα μιλήσουμε μια άλλη φορά.
Τετελεσμένος Μέλλων Ή γιατί το παρελθόν δεν είναι αυτό που ήταν κάποτε
Gay pride προ πολλών ετών
