Μου αρέσουν οι προφητείες. Ιδιαίτερα εκείνες που επαληθεύονται μέχρι κεραίας. Τρέφω απεριόριστο σεβασμό για όλους εκείνους που με θαυμαστή ακρίβεια και περισσή αυτοπεποίθηση μας αποκαλύπτουν Τι Μέλλει Γενέσθαι.
«Η άνοιξη θα κρατήσει ως τα τέλη Ιουνίου. Ύστερα ο Ιούλιος και το πρώτο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου θα μας… κάψουν. Και στην έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων –τότε που όλοι θα ήθελαν ο καιρός να είναι αίθριος –είναι πιθανόν να κρατάμε… ομπρέλα»
Όχι, όχι, δεν είναι προφητείες για την Ολυμπιάδα του Πεκίνου, αλλά για τη δικιά μας, τη φετινή, εκείνη του Αυγούστου –και συγκεκριμένα από τους Προφήτες (συγνώμη, τους επιστήμονες) του Ινστιτούτου Μετεωρολογίας της Φλωρεντίας. Δεν με πιστεύετε; Ε να λοιπόν και το ντοκουμέντο, με ημερομηνία 8 Ιουνίου 2004:
Εσείς το θυμάστε το παραπάνω πρωτοσέλιδο; Όχι; Δεν είναι περίεργο. Με τέτοιο βομβαρδισμό «έγκυρων προβλέψεων ειδικών» επί παντός επιστητού, είναι αμφίβολο αν θυμάται κανείς τις «τρομερές αποκαλύψεις» όχι του προηγούμενου μήνα, αλλά ούτε της προηγούμενης βδομάδας.
Της προηγούμενης βδομάδας;
«Σύμφωνα με μελέτη που διενεργήθηκε στο Ινστιτούτο Gewis στο Αμβούργο, σε δείγμα 1.059 ατόμων ηλικίας 16-65 ετών, οι περισσότεροι τηλεθεατές έχουν εντελώς ξεχάσει τι είδαν στις ειδήσεις την προηγούμενη μέρα. Επτά στους δέκα ερωτηθέντες που μετείχαν στην έρευνα δήλωσαν ότι στη μνήμη τους δεν μένουν ούτε οι πλέον σημαντικές πολιτικές ειδήσεις που είδαν την προηγούμενη βραδιά στην τηλεόραση» (Βήμα, 30.7.2004).
Και το δημοσίευμα καταλήγει με μια πολύ ενδιαφέρουσα παρατήρηση:
«Οι ειδήσεις που μένουν στη μνήμη των τηλεθεατών είναι αυτές με συναισθηματικό περιεχόμενο ή αυτές που συνοδεύονται από σκληρές εικόνες. Οι βίαιες επιθέσεις και οι φυσικές καταστροφές μένουν περισσότερο στη μνήμη».
Κάτι ξέρουν οι τρομοκράτες (συγνώμη, οι «αντιστασιακοί») με τα χαντζάρια που αποκεφαλίζουν εν ψυχρώ φουκαράδες στο Ιράκ μπροστά στις κάμερες. Ή οι τρομοκράτες με τις λευκές μπλούζες που προβλέπουν καύσωνες, λιμούς και καταποντισμούς. Ή οι τρομοκράτες με τα μικρόφωνα και τις κάμερες που σας μπουκώνουν σκατά και ψέματα από το πρωί ίσαμε το βράδυ.
Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου: κάντε συχνές αναδρομές στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Υπάρχουν αυτούσια στο ρημάδι το Διαδίκτυο. Ανατρέξτε και συγκρίνετε. Εκτός σαν σας αρέσει να καταναλώνετε επιλεγμένα δεδομένα που σας σερβίρουν άλλοι. Στην περίπτωση αυτή κάντε κλικ και αλλάξτε site γιατί αυτό εδώ δεν είναι για σας.
Λέγαμε για την Ολυμπιάδα, έτσι; Η υστερική τρομοφοβία που επικρατούσε λίγο πριν την έναρξη, αντικαταστάθηκε σχεδόν αμέσως από τις λάμψεις των πυροτεχνημάτων, την ακατάσχετη και υστερική θριαμβολογία με κάθε ελληνική νίκη, την κομπλεξική συνωμοσιολογία του γνωστού Συγκλονιστικού (λέμε τώρα) Θέματος του Doping. Και βεβαίως μέσα σε τόση βαβούρα, πέρασαν και κάποια υπόγεια γεγονότα.
Μια μέρα πριν την τελετή έναρξης, στις 12 Αυγούστου, αναστατώθηκαν οι πάντες στον ΟΑΣΑ όταν έλαβαν αγωνιώδες τηλεφώνημα που έκανε λόγο για απαγωγή λεωφορείου από Άραβες. Η περιγραφή ήταν πειστική, και μάλιστα δινόταν και ο αριθμός του λεωφορείου –το οποίο βρέθηκε λίγο αργότερα στο αμαξοστάσιο της Λιοσίων (Καθημερινή, 13.8.2004).
Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, κάποιοι τηλεφώνησαν από την Κερατέα για να πουν ότι είδαν με τα μάτια τους αεροπλάνο να πετά χαμηλά και να φλέγεται το ένα του φτερό…
Αεροπλάνο… μάλιστα…
Ανήμερα το 15αύγουστο, χρονιάρα μέρα, είχαμε ακόμα μερικά κρούσματα του γνωστού φαινομένου του πετροβολήματος αυτοκινήτων. Αυτή τη φορά το περιστατικό συνέβη στη νεότευκτη Αττική Οδό. Στις 20:30-20:45 ο κ. Θ.Γ. και η σύζυγός του βρίσκονταν λίγο πριν τα διόδια της Ελευσίνας, κατευθυνόμενοι προς Μαρκόπουλο, όταν άκουσαν έναν εκκωφαντικό θόρυβο και είδαν το παρμπρίζ να γίνεται κομμάτια. Καταγγέλοντας το περιστατικό στα διόδια, έμαθαν πως κι άλλοι 3-4 οδηγοί που είχαν περάσει από το ίδιο σημείο πριν λίγη ώρα είχαν βιώσει το ίδιο φαινόμενο (Espresso, 17.5.2004). Η «ερμηνεία» όπως πάντα γνωστή: «μανιακοί που πετούν πέτρες»
Αχ αυτοί οι μυστηριώδεις «μανιακοί πετροβολητές». Πάντως εκτός από μανιακοί πρέπει να κατέχουν και το μυστικό της αορατότητας. Να η περιγραφή ενός άλλου ομοιοπαθούς οδηγού από το ίδιο δημοσίευμα. Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου.
«Βρισκόμουν 2 χλμ πριν τα διόδια της Αττικής Οδού, γύρω στις 9 παρά 10… Πήγαινα από την αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας. Ξαφνικά, βλέπω βροχή από πέτρες προερχόμενες από τη δεξιά πλευρά, έξω από το δρόμο, να πέφτουν πάνω στα αυτοκίνητα που κινούνταν παραδίπλα μου. Μιλάμε για βροχή, όπου έβρισκε τζάμι έσπαζε!»
Πηγαίνετε μια βόλτα στο σημείο αυτό της Αττικής Οδού. Υπάρχουν ψηλά συρματοπλέγματα σε αρκετή απόσταση από το όριο του οδοστρώματος. Η περιοχή είναι ανοιχτή χωρίς δέντρα ή εμπόδια πίσω από τα οποία μπορεί να κρυφτεί κανείς. Συνεπώς ο «μανιακός» (και αόρατος) πετροβολητής θα πρέπει να είχε στη διάθεσή του τουλάχιστον καταπέλτη για να βομβαρδίζει τα διερχόμενα αυτοκίνητα.
Εννοείται βεβαίως ότι η αστυνομία δεν έπιασε κανένα. Για τις λεπτομέρειες και για να προλάβω ακόμα ένα κύμα e-mail σας παραπέμπω στο άρθρο μου «Χειρουργικά Πλήγματα σε Άγνωστο Στόχο», στο τεύχος 166 του Ανεξήγητου (Μάιος 2002).
Στις 2 πμ της 19ης Αυγούστου, η Αστυνομία «τσίμπησε» δυο άλλους πετροβολητές στα πράσα. Ήταν ένας 22χρονος ομογενής από τη Γερμανία κι ένας συνομήλικός του Γερμανός. Οι δυο νεαροί συνελήφθησαν στη λεωφόρο Ποσειδώνος απέναντι από την είσοδο του πρώην Αερολιμένα, την ώρα που έπαιζαν με πέτρες, πετώντας τις σε παρκαρισμένα αυτοκίνητα (Ελευθεροτυπία, 20.8.2004).
13 Αυγούστου 2004 ξεκίνησε η Ολυμπιάδα, 13 Αυγούστου 490 πΧ είχε διενεργηθεί ο πρώτος Μαραθώνιος, όταν (σύμφωνα με το θρύλο τουλάχιστον) ο Φειδιππίδης έτρεξε μέχρι την Αθήνα. Την τελευταία μέρα διεξαγωγής της Ολυμπιάδας, 13 λεπτά πριν τις 8 μμ, ένας «ψυχοπαθής» Ιρλανδός ξεπήδησε από το πλήθος που παρακολουθούσε τη διεξαγωγή του Μαραθωνίου και όρμησε στον Βραζιλιάνο μαραθωνοδρόμο -που βγήκε τελικά τρίτος.
Αχ αυτοί οι «μανιακοί» και οι «ψυχοπαθείς»…
Λίγο πριν τα μεσάνυχτα της 30ης Αυγούστου μια περίεργη έκρηξη αναστάτωσε τους κατοίκους του Νέου Κόσμου. Σύμφωνα με την Αστυνομία, η έκρηξη είχε προέλθει από γκαζάκι που βρισκόταν πεταμένο σε κάδο απορριμμάτων στην οδό Θαρύπου 10. Υποτίθεται πως το γκαζάκι συμπιέστηκε στο απορριμματοφόρο και εξερράγη. Δεν έχω ουσιαστική αντίρρηση. Όμως γιατί οι κάτοικοι της περιοχής (προσέξτε, οι κάτοικοι, όχι οι σκουπιδιάρηδες) μίλησαν για λάμψη που ακολούθησε την έκρηξη; (Ελευθεροτυπία, 31.8.2004).
Αχ αυτές οι συμπτώσεις!
Να, στην Ιαπωνία, στις 9 Αυγούστου, ανήμερα της 59ης επετείου της ρίψης της ατομικής βόμβας στο Ναγκασάκι, διαρροή (μη ραδιενεργού) ατμού σε πυρηνικό εργοστάσιο στο Μιχάμα, μια μικρή πόλη 320 χλμ δυτικά του Τόκιο, είχε ως αποτέλεσμα να σκοτωθούν 4 εργάτες και να τραυματιστούν 7. (Βήμα 10.8.2004).
Α πα πα, επικίνδυνο πράγμα να ζει κανείς στην Ιαπωνία. Ιδιαίτερα αν είναι ανήλικος. «Τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι η κακοποίηση ανηλίκων έχει πάρει πλέον μορφή επιδημίας στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Τα κρούσματα κακοποίησης είναι σήμερα 20 φορές περισσότερα απ’ όσα ήταν πριν 10 χρόνια. Μόνο πέρυσι καταγράφηκαν 23.738 περιπτώσεις. Στην πραγματικότητα όμως τα κρούσματα είναι μάλλον περισσότερα… δεν είναι μόνο η αύξηση των περιστατικών που σοκάρει. Πολύ συχνά συνοδεύονται από φρικτές μεθόδους κακοποίησης. Χαρακτηριστική είναι η ιστορία 15χρονου ο πατέρας του οποίου αποφάσισε να τον πεθάνει στην πείνα. Το παιδί βρίσκεται σε κώμα από τον περασμένο Νοέμβριο… Όταν βρέθηκε… το σώμα του ήταν μαυρισμένο από δεκάδες τσιγάρα που είχαν σβηστεί πάνω του» (Βήμα, 11.8.2004).
Κι αναρωτιόμουν πάντα τι είδους κοινωνία παράγει και τη βρίσκει με κόμικς Manga.
Στο μεταξύ κάτι περίεργο φαίνεται να γίνεται στην Ασία. Όχι, δεν αναφέρομαι στην αύξηση της τιμής του πετρελαίου που οφείλεται στην κινεζική τεράστια ζήτηση. Ούτε αναφέρομαι στην κοσμογονία που συντελείται στην αχανή αυτή χώρα (την οποία κοσμογονία σημειωτέον κανείς δεν μπορεί να ελέγξει ή να συντονίσει ανεξάρτητα τι διαβάζετε στις βαθυστόχαστες αναλύσεις «διεθνολόγων» που γράφουν στις φυλλάδες).
Αναφέρομαι σε κάτι άλλο, κάτι πιο φευγαλέο.
«Σχιζοφρενής που εργαζόταν ως εποχικός φύλακας σε νηπιαγωγείο του Πεκίνου κατελήφθη από αμόκ και με ένα κουζινομάχαιρο επιτέθηκε και μαχαίρωσε 15 παιδιά και τουλάχιστον τρεις από τους δασκάλους τους» (Βήμα, 5.8.2004). Χρειάστηκαν 8 αστυνομικοί για να κάνουν ζάφτι τον ψυχάκια. Θα πείτε ότι με ένα δισεκατομμύριο Κινέζους, όλο και κάποιο μουρλοκομείο θα μας προκύψει και θα γίνει το κακό. Δεν έχω αντίρρηση.
Την ίδια μέρα, στην άλλη πλευρά του κόσμου, στο Όσλο της Νορβηγίας άγνωστος άνδρας σκόρπισε τον τρόμο σε ένα τραμ σφάζοντας με μαχαίρι έναν επιβάτη και τραυματίζοντας άλλους οκτώ. «Ο δράστης επιβιβάστηκε σε στάση του τραμ στο κέντρο του Όσλο και άρχισε να μαχαιρώνει δίχως κανένα προφανή λόγο τους επιβάτες». (Βήμα, 5.8.2004).
Κι εγώ που νόμιζα ότι κινδυνεύει κανείς μόνο στα μέσα μαζικής συγκοινωνίας του Ισραήλ… Αλλά μ’ αυτούς τους «ψυχοπαθείς» ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος…
Στο μεταξύ η Κίνα ετοιμάζεται να εξάγει κι άλλα πράγματα εκτός από το να παριστάνει ότι θα κατακτήσει το διάστημα και να εξάγει φτηνά προϊόντα. Κάτι περίεργοι ιοί κάνουν ένα περίεργο παιχνίδι μεταξύ κοτόπουλων, χοίρων και ανθρώπων με αποτέλεσμα να μαγειρεύεται ένα σούπερ-αποτελεσματικό μίγμα εξολόθρευσης.
«Πρέπει βέβαια να γνωρίζουμε ότι βρισκόμαστε πιο κοντά στην παγκόσμια πανδημία γρίπης χωρίς όμως να ξέρουμε τελικά πόσο κοντά είμαστε», έφη ο διευθυντής περιφερειακής διεύθυνσης της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας στην Ασία. (Καθημερινή, 24.8.2004).
Στο μεταξύ εδώ στην Ευρώπη, την Ανερχόμενη Υπερδύναμη (λέμε τώρα) έχουμε σοβαρότερα προβλήματα να αντιμετωπίσουμε. Οι άνθρωποι, και ιδιαίτερα οι νέοι, απειλούνται από πολύ πιο σοβαρές παθήσεις.
«Ολοένα και περισσότεροι νεαροί Φινλανδοί απαλλάσσονται της στρατιωτικής θητείας επειδή κρίνονται από τις αρμόδιες υγειονομικές υπηρεσίες ‘εθισμένοι στο Ίντερνετ’. Όπως ανακοίνωσε το υπουργείο Άμυνας της Φινλανδίας, το 9% όσων καλούνται σε υπηρεσία κάθε χρόνο απαλλάσσονται της θητείας για λόγους υγείας.
Ωστόσο πολλοί είναι οι νεοσύλλεκτοι που δηλώνουν ότι δεν αντέχουν χωρίς τον ηλεκτρονικό υπολογιστή τους και οι γιατροί τους απαλλάσσουν αποδεχόμενοι ότι είναι εθισμένοι στο Ίντερνετ» (Βήμα, 4.8.2004)
Τέτοιους φαντάρους να έχεις, να κοιμάσαι ήσυχος. Προφανώς πρόκειται για το επόμενο βήμα της ανθρώπινης εξέλιξης…
Αλλά μην πάτε μακριά. Εμείς έχουμε και αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων που συμπεριφέρονται σαν ανήλικα του Δημοτικού. "Δεν ήξερα, δεν έφταιγα, ήμουν θύμα πλεκτάνης".
Αλλά κάθε λαός έχει τους Εθνικούς Ήρωες που του αξίζουν…
Το σχόλιο του μήνα
Όχι, δεν θα το κάνω εγώ. Παραθέτω εκείνο της κας Μαριάννας Πυργιώτη, αρθρογράφου της Απογευματινής, σχετικά με το ρόλο των ΜΜΕ στη διαχείριση του μηνύματος των Ολυμπιακών νικών. Εγώ δεν θα ήμουν τόσο ευγενικός και διπλωματικός στη διατύπωση.
«Χρυσός άνεμος, χρυσό κορίτσι, χρυσό αγόρι, γιος του ανέμου, Ηρακλής, πύραυλος, θεός, ελληνική λεβεντιά, ελληνικό DNA, ψυχή, πατρίδα, ασήμι, θαύμα, πρίγκιπας, βασιλιάς ήρωας κλπ.
Παράλληλα με την άκριτη υπερπροβολή, αναπτύσσεται και η μεθοδολογία σκέψης κι από κει προκύπτουν ιδεολογήματα που κτίζουν υπερτροφικά εθνικά «εγώ».
Η αδικία, η ατυχία, η συνωμοσιολογία, οι ανθέλληνες, οι φιλέλληνες, το παρασκήνιο, η ειδωλολατρία, ο Θεός των Ελλήνων, η μοίρα, η φυλή μας και ο πολιτισμός μας, όλα μαζί να διεγείρουν, να εντείνουν και να διαστρέφουν εν τέλει αυτό που φυσιολογικά νιώθει ο κόσμος. Τη χαρά και την ικανοποίηση από μια νίκη.
Αυτά είναι τα επικίνδυνα και όχι οι στιγμιαίοι ομαδικοί πανηγυρισμοί μας. Αλλά αυτά εκτρέφονται στους δικούς μας κόλπους και εν συνεχεία διοχετεύονται στον κόσμο, δεν τα προκαλεί ο κόσμος και τα επιβάλλει στα κέντρα εξουσίας. Κι αν δεν κοπεί αυτό το αστειάκι, σε λίγο μας βλέπω να προχωράμε στο δρόμο που χάραξε το αλήστου μνήμης Τάμα του Έθνους και να προσκυνάμε την Παναγία τη Μεταλλιώτισσα, μεγάλη η Χάρη Της».
(από τα Νέα, 30.8.2004).
